ซานิวะเอามาเล่า [Touken ranbu]

ข้อมูลเบื้องต้น

ว่างมากไม่มีไรทำ //ไม่ใช่ไรอยากเขียนถึงน้องโยะเฉยๆ //=3=

เนื้อเรื่อง

ซานิวะเอามาเล่า (Touken ranbu)

ตอน ประทับใจแรก...ซาโยะ ซามอนจิ

กลับมาอีกครั้งกับ นางิสะ นาคิ ซานิวะฝึกหัด ช่วงนี้ไม่ได้ดูข่าวสารอะไรเลยเพราะต้องไปอยู่บ้านโคกที่มีไฟใช้แต่น้ำอดอยากมากกกกกกกกก ตั้งแต่ปิดเทอมกลับอีกทีก็เปิดเทอมแล้ หวังว่ากระแสยังไม่ตกนะ

วันนี้ขอสลัดคราบซานิวะวันนึงแล้วกัน ก็ไม่มีไรมากแค่อยากเล่าเรื่องดาบเล่มหนึ่งให้ฟังเฉยๆ เพราะก่อนที่ฉันจะมาเป็นซานิวะ ฉันชอบดาบเล่มหนึ่งตั้งแต่แรกเห็น ถึงจะไม่ค่อยมีใครชอบก็เถอะ ถึงการใช้งานจะไม่ค่อยดีก็ตามแต่ก็ยังชอบไม่เปลี่ยนแปลง ฮะๆ เอาล่ะยาวไปแล้ว ดาบที่จะพูดวันนี้ คือ ซาโยะจังเอง เอ๋..ทำไมถึงชอบงั้นหรอ ถ้าเป็นคนทั่วไป อาจชอบโกโคไท หรือไอเซ็นคุนิโทชิ ไม่ก็โฮตารุมารุ ล่ะนะก็น่ารักทั้งนั้นแหล่ะ ไม่มีใครพูดถึงซาโยะจังของฉันเลย..ทำไมกันอ่ะ อย่างแรกคือระดับของซาโยะจังอยู่ในระดับต่ำมากถ้าเทียบในหมู่ดาบสั้นด้วยกันแล้วสุดๆ เลย สองคือการใช้งานไม่ค่อยจะดีแถมตีไม่แรงด้วย แล้วก็... (จิตสังหาร~) อ่ะ!..ไม่ได้จะว่าเธอหรอกนะซาโยะจังอย่าทำหน้างั้นดิ เค้ากลัวน้า~~~>3<

เอาล่ะมาต่อกัน เอ..ถึงไหนหวา.... อ้อ ถึงเหตุผลส่วนใหญ่ที่ไม่ใช้ซาโยะจังของเราสินะ เอาเป็นว่าแค่นี้ก่อนล่ะกัน เดี๋ยวโดนอีกรอบ...... ลัดมาที่เหตุผลที่ว่าทำไมเราถึงชอบซาโยะจังแล้กัน555+

1 คาแรคเตอร์ ออกแบบได้แบบโดนมากๆ เพราะเมื่อก่อนเป็นสายโชตะที่ไม่ค่อยพูดและยิ้มประมาณแนวดาร์กยันเลือดสาดอะไรงี้ๆ มาถึง ณ จุดๆ นี้ ซาโยะจังเป็นตัวจุดประกายไฟความดาร์กในตัวอีกครั้งเหอๆ =3=

2 เสียงพาษ์กเข้าก๊า~นเข้ากันมาก ดูเหมือนจะแอบซึนหน่อยๆ ด้วย

3 ชอบผู้ชายผมยาว (อันนี้ไม่ทุกคน แล้วแต่จะชอบตามสไตล์ฉัน //โดนตบ)

4 ด้วยความที่ดาร์กและเป็นตัวละครที่ไม่ค่อยถูกใช้งานทำให้น้องโยะหาคู่จิ้นยากโครต (ตอนนี้ได้กับหมออิชิเพราะแฟนอาร์ตคนนึง แฮ่ๆ)

5 เป็นตัวละครที่แตกแยกในหมู่ดาบมาก มิรุคิดเอา แต่ไมใช่อาวุธหนา~ //=3=

ที่จริงมันน่าจะได้ยาวกว่านี้นะ ช่างมันเหอะ ถึงคนอื่นจะไม่เล่นเธอแต่ฉันให้เธอเป็นตัวหลักเลยนะซาโยะจัง ดีใจป่าวล่ะ //ดึงแก้ม ≖_____≖

“อ่า ก็ดี” ไชโย ในที่สุดซาโยะจังของฉันก็พูดซะที ก็ง่า เงียบตั้งนาน เอาล่ะพูดอะไรหน่อยสิ

“......ว หวัดดี” แค่นี้หรอซาโยะจัง เอาอีกสิ ในฐานะแม่ทัพนะ จะน้อยกว่านี้ได้ไง

“หวัดดี ข้า ซาโยะ ซามอนจิ...ยินดีที่รู้จัก” เอ๋ ม เมื่อกี้ เหมือนเห็นหน้าแดงๆ ของซาโยะจังนา...................ซ.ซ.ซ..ซาโยะจา~ง นี่แอบเขินหรอนี่ ก็นะเจ้าไม่ชอบพูดนี่นา แหม ไม่เป็นไรๆ ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้นี่ เอ้ายิ้มหน่อยๆ

“ข้าจะเชือดเจ้า” เอ๋...ใจเย็นก่อนน่า แหม หยอกนิดหยอกหน่อยก็ไม่ได้ ทีพวกท่านพี่ซามอนจิยังหยอกได้ทำไมฉันจะหยอกนายไม่ได้ล่ะ

“!? นี่เจ้า //^//” อ่ะๆๆ โอเค ฉันเลิกแกล้งนายก็ได้ เพราะงั้น เก็บดาบก่อนเถอะนา ╯3╰

“......” เฮ้อ~ เป็นอย่างที่พวกท่านพี่ซามอนจิบอกจริงๆ ด้วย ถ้าแกล้งมากไปจะฟิวส์ขาด

ก็งี้แหล่ะ แล้วก็เป็นอีกเหตุผลนึงที่ชอบซาโยะจังคือ อยากแกล้งก็แกล้งได้นี่แหล่ะ ชอบสุดๆ ไปเลย ก็แหมเล่นหน้าโหดอย่างเดียวเนี่ย ไม่ยิ้มบ้างก็ไม่น่ารักสิ...(จิตสังหารรอบสอง~)

“ไม่ไหวแล้ว ข้าทนเจ้าพูดมามากพอแล้ว ถึงเจ้าจะเป็นท่านซานิวะ...แต่ในร่างนี้..คราวนี้แหล่ะ..ข้าจะเชือดแล้วแล่ทิ้งให้หมีในป่ากินหรือไม่ก็..โยนลงกองหนามที่เต็มไปด้วยเลือดปีศาจดีนะ” เอาซะแล้วซิ ซาโยะจังฟิวส์ขาดซะแล้ว...

“อย่ามาเรียกข้า ซาโยะจังนะ!!!!!!!” เอาเป็นว่าขอจบเพียงเท่านี้ ตอนนี้โกยก่อนล่ะ ╰ 3 ╯

“กลับมานี่นะ!!!!!!!!!!!!!!!!”

*หากซานิวะท่านใดที่อ่านเป็นแฟนคลับน้องโยะล่ะก็ แนะนำคู่จิ้นให้น้องเขาหน่อย ว่างๆ จะลองแต่งดู

บอกชื่อดาบ พร้อมเหตุผลด้วย คนเขียนจะได้พิจารณา =3=